Meergeulensysteem

Diversiteit

Door de sterke stroming en het veel opdwarrelende materiaal op de bodem van de Westerschelde, leven er maar weinig bodemdieren. Op en in de slikken en schorren langs de oevers van de Westerschelde leven dan wel weer heel wat verschillende soorten planten en dieren. In de diepe geulen van de Westerschelde zijn bij speciale expedities botten van walvissen en grote landzoogdieren van vóór de ijstijden opgevist.

Zandplaten

Tussen het vlechtend patroon van de geulen liggen zandplaten. Deze platen vallen droog met laagwater en overstromen bij hoogwater. De platen verplaatsen zich doordat ze aan één kant afkalven en aan de andere kant groeien door zandafzetting. Als de zandplaten bij eb boven water komen staan, zie je de zeehonden samentroepen om te zonnen.

Drempels in de Westerschelde

Ondiepe stukken in de geulen worden drempels genoemd en komen vaak voor in het Schelde-estuarium. Ze ontstaan door natuurlijke processen. Drempels komen voor in rechte stukken, tussen twee bochten of op de overgang tussen twee geulen. Zo'n drempel kan de schepen die de haven van Antwerpen willen bereiken belemmeren. Baggeren van de drempels zorgt ervoor dat de vaarweg diep genoeg blijft. Het meeste weggebaggerde zand wordt teruggestort. Eén tot twee miljoen kubieke meter zand wordt jaarlijks voor de zandwinning gebruikt.

Eb- en vloedgeulen

De ebgeulen voeren voornamelijk water af dat naar zee stroomt. Deze zijn relatief diep. De scheepvaart gebruikt ze als vaargeul. In de Westerschelde slingert de ebgeul  met grote bochten van de ene naar de andere oever. Tijdens vloed dringt het  zeewater met een sterke stroming het estuarium terug binnen langs de vloedgeul. Het opgestuwde water heeft de neiging om zoveel mogelijk rechtdoor te stromen. Hierdoor worden rechte en brede vloedgeulen in de Scheldebodem getrokken. Deze geulen zijn minder diep dan de ebgeulen. In het verleden verplaatsten de ebgeulen zich richting de oevers. Vandaag zijn de geulen als het ware gevangen door de dijken en inpolderingen.